De reis naar Wroclaw ging voor sommigen per auto, voor anderen met trein, bus en vliegtuig. Baris kwam netjes op tijd aan met het vliegtuig terwijl Paul, Niels en Marijn tegen het einde van de middag per auto arriveerden. Het wachten was op Willow en Daan die om half 11 zouden landen maar door problemen met het vliegtuig konden ze niet vanaf Eindhoven vliegen: in plaats daarvan moesten ze eerst per bus naar Köln en zouden pas om half twee aankomen.
Om het allemaal nog erger te maken kwam vlakbij Wroclaw de mededeling dat er vanwege de mist misschien moest worden uitgeweken naar Warschau wat zou betekenen dat Daan het floret schermen zou missen maar uiteindelijk waren ze dan om half 3 ’s nachts op de plek van bestemming. Bij binnenkomst in de Orbita kwamen de popcorn- en worstdampen ons ’s morgens om 8.15 uur al tegemoet. Als voorgaande jaren was de sfeer weer goed in het gezelschap. De inschrijfrij was lang maar werd vanzelf korter door de conversatie met andere begeleiders. In de zaal overstemde de muziek het geroezemoes van de zich warmlopende en inschermende jongens en van al die mensen die een plek op de tribunes zoeken. Het grote voordeel van deze dag was dat de vier jongens die uitkwamen zo mooi om en om schermden dat Marijn wandelend van de ene naar de andere partij bijna iedereen alle steun en aandacht kon geven.
Niels won 2 van de 4 partijen in de poule, Paul 2 van de 6 en ze kwamen respectievelijk als 92e en 112e op het tableau. In de eerste eliminatie van Paul vocht hij als een tijger maar kon niet voorkomen dat hij verloor met 15-10 van de 17e op het tableau. Hij eindigde als 122e. Niels moest lang wachten voor hij aan de beurt was, aangezien inmiddels ook de pupillen in de hal erbij waren gekomen en ook hun wedstrijden verschermd moesten worden. Het materieel van de organisatie haperde hier en daar, waardoor scheidsrechters regelmatig stonden te morrelen aan de draden van de punten-en tijdmachine. In een enkel geval werd de elektricien er bij geroepen die traag sloffend en er slaperig uitzag en alleen gewapend met duct-tape kwam onderzoeken wat er precies haperde. Helaas delfde ook Niels in zijn eliminatie het onderspit en kon ondanks het clubgenootschap van de scheidsrechter en zijn tegenstander toch nog 4 punten binnenslepen, waardoor hij als 95e eindigde. Baris – 2 gewonnen van de 5 – en Daan – 4 gewonnen van de 5 – presteerden prima in hun poules en stonden respectievelijk als 102e en 23e op het tableau. Helaas leverde dat geen vrijstellingen op. Daan won zowel zijn 1e als zijn 2 eliminatie maar vond zijn Waterloo toen hij de uiteindelijke winnaar van het toernooi tegenkwam die hard moest vechten om met 12/9 de overwinning binnen te slepen. Maar desondanks is Daan op een uitstekende 22e plaats geëindigd. Baris won de eerste eliminatie op een geweldige manier door in een spannende partij de nummer 27 op het tableau met 9/8 in de verlenging te verslaan. Helaas sneuvelde hij in de volgende met 9/8 en eindigde hij als 62e.
’s Avonds samen gegeten in het hotel, de dag grondig geëvalueerd en genoten van de mooie verhalen. Een dag rust voor Daan Weber, zodat hij de verloren nachtrust door de nogal chaotische heenreis kon inhalen. Na in zijn poule alle partijen te hebben gewonnen, stond hij als 9e op het tableau. Eerste ronde vrijgesteld. Hij won de eerste eliminatie met 12/9, maar verloor de tweede nipt met 12/10 waardoor hij eindigde als 20e. In de auto volgden we via het internet de resultaten die Willow binnenhaalde. Zij had haar verloren nachtrust goed in kunnen halen en bewees het door als 72e op het tableau te staan na de poules, waar ze van de 6 partijen er 3 won. Ze haalde de eerste eliminatie van een sterke Duitse tegenstandster binnen maar verloor helaas de tweede van een Poolse die de wedstrijd met 15/3 in haar voordeel wist te beslissen. Ze eindigde als 60e. Het was weer een mooi toernooi, veel geleerd en veel gelachen, met veel dank aan Marijn voor de prima begeleiding voor alle schermers.